ZƏFƏR NƏĞMƏSI

İradə Aytel

(poema)

O gün…

14 İyul gecəsi

Hər ürək Polad oldu,

Hər bilək polad oldu!

Külündən doğularaq

Ocaq oldu, od oldu,

Ayağa durdu Vətən!

Ayağa durdu Vətən!

Dalğalandı üç rəngdə,

Üç söz çıxdı dilindən!

Polad! Qarabağ! Ölüm!

Ayağa durdu Vətən!

Od püskürən nəfəslər

Dünyaya meydan dedi!

Gözlərdən çıxan atəş

Yatana oyan dedi

Ayağa durdu Vətən!

Polad əbası üstdən,

Alov geydi, od geydi!

Oğullar dövrələndi,

Oğullar nərə çəkdi!

Düşmənin səmasına

Qara buludlar çokdü

Ayağa durdu vətən!

Albertlər, Mübarizlər,

İsgəndərlər, Elnurlar…

Bir dildə, bir ləhcədə

Sarıldılar silaha

Toylar tutulu, qaldı

Vaylar örtülü qaldı.

Səngərlər sıralandı,

Oğullar dalğalandı,

Ayağa durdu vətən!

“Hər gün bir yeni, nəğmə,

Hər gün bir yeni ilham!”

Savaşın qibləgahı,

Savaşın dini İlham!

Zəfər-zəfər yeridik,

Hünər-hünər yeridik.

Dillərdə dua ölüm!

Ayağa durdu vətən!

Vətən silah götürdü,

Vətən əsgərə döndü!

Vətən qürur geyindi!

Oğul verdi davaya,

Vətən anaya döndü!

Bayraqlar kəfən oldu.

Vətən odlu köksünə

Bayrağı basdı, susdu…

Vətən ataya döndü!

Vətənin dillərində

Qardaş ağısı bitdi,

Vətən bacıya döndü!

Gözü yolda qalana

Dirək oldu vətənim,

Ata deyən dillərə

Ürək oldu vətənim.

Dizləri bükülmədi,

Taqəti tükənmədi

Ayağa durdu Vətən!

***

Ehey… sən nə ləzizsən!

Səni dadmaq nə gözəl!

Sən ana kimi əziz,

Bala kimi şirinsən!

Sən ata kimi təpər,

Zəfər!

Zəfər!

Zəfər!

Sən susuz dodaqlara,

Bir ovuc sərin susan!

Sən əyilən qamətə,

Rəşadətsən, qürursan!

Sən alın açıqlığı,

Sən  elim boyda hünər

Zəfər!

Zəfər!

Zəfər!

Sən ümidsən ürəkdə,

Sən dəmirsən biləkdə.

Sən ordumsan,

Yurdumsan

Sən basılmaz qalasan!

Sən laləli talasan

Sən qalxanım, qılıncım,

Yaylığımdakı gövhər

Zəfər!

Zəfər!

Zəfər!

***

Dumandan qurduğun xeymə

Duman oldu, duman oldu…

Səsin elə inildədi

Kaman oldu, kaman oldu…

Şəhid!

Ömrünün güllü yazında.

Bülbül oldun avazında,

Ahım qaldı boğazımda.

Aman oldu, aman oldu

Şəhid!

Günəş doğar çənnən sonra,

Elin gülər innən sonra.

Sən yaşadın, sənnən sonra

Anan öldü, anan öldü,

Şəhid!

***

Bala deyib alışan,

Dillinə canım fəda.

Şəhid məzarı üstə

Bayraq kimi yellənən,

əlinə canım fəda

şəhid anası

ağ-ağ çiçəyə dönən,

söz-söz alışan, dinən,

məzar üstündə sönən

telinə canım fəda.

şəhid anası!

Qoy, səsinə səs verim,

Çağıraq balamızı!

Lalan hanı, soruşub

Qınayaq talamızı!

Bala deyəndə yanan

Dodaq, dili ağlayaq…

Yeri dəyişik düşən

Qərənfili ağlayaq

Bağlı qalan xonçanı,

Solan gülü ağlayaq,

Şəhid anası!

***

Yorğun-yorğun yol gedən,

Ayağına qurbanam,

Söykəndiyin, bayrağa,

Dayağına qurbanam

Şəhid atası!

Gözlərində inləyən

Kədərindən öpürəm.

Boğazında göynəyən

Qəhərindən öpürəm

Şəhid atası!

Əyilən kürəyində

düz olan qüruruna,

dillərdə dastanlaşan,

söz olan qüruruna,

ürəyinə yol alan

göz yaşına qurbanam!

Şəhid atası

Saçında dən dən olan

Həsrətinə qurbanam!

Vətəndə oğul olan,

Oğulda vətən olan

Qeyrətinə qurbanam!

Şəhid atası!

***

Gözünü qurban verib,

Göz oldun Qarabağa!

Dizini qurban verib

Diz oldun Qarabağa!

Müzəffərim!

əsgərim!

Səssizliyə bükülüb,

Səsini verib gəldin.

Yurd cənnət olsun deyə

Cəhənnəm  atəşini

Gözünlə görüb gəldin!

Vuruldun, əyilmədin,

Baş tacım, andım, mərdim!

Müzəffərim!

Əsgərim!

***

Başımda tufanım var

Şəhid anasıyam!

Qışım alov geyinib

Qışımda tufanım var,

Şəhid anasıyam!

Bayraq geyən balamın

Kəfəni telimdədi.

Içimnən qalxan odun

Istisi çölümdədi.

Balama ana Vətən,

Vətənə balam oğul!

Naləmə dolanaraq

ərşdə bala gəzirəm.

sinəmdə dağa çıxıb,

Allah, lala gəzirəm.

Dərdiyim lalam hanı?

O güllü talam hanı,

Ay balalı analar,

Bəs mənim balam hanı?

Üçrəngə boyanaram,

Oğlumun ucaltdığı

Bayrağımdan güc alıb

Qürurla dayanaram.

Şəhid anasıyam!

***

Oğlum indi səngərdə

Sipərim poladdandı.

Qürurum vətən boyda!

Zəfərimiz mübarək!

Qırmızı paltar geyib

Qol götürüb süzəcəm

Hər gün nişanda, toyda

Zəfərimiz mübarək!

Şəhid andını pozsam,

Qibləmi unudaram.

Həm bu tay, həm o tayda

Hünərimiz mübarək!

Zəfərimiz mübarək!

***

Haqdan gələn halal yolla

Şuşaya gedirik, Paşam!

Bilirsənmi necə abad,

Necə azadədir Şuşam!

Sərkərdəm əlində qılınc,

Oğulları sıraladı.

Yağı düşmən göz açmamış

Ordusunu uraladıq.

Hələ tarix belə birlik,

Belə döyüş görməmişdi.

İndiyəcən düşmən belə

Öz qınına girməmişdi

Gözsüz qalan Qarabağa,

Göz oldular igidlərim.

Haldan düşmüş Kəlbəcərə

Diz oldular igidlərim.

Susuz qalan torpaqlarım,

Suvarıldı al-qan ilə.

Hasarlandı sərhədlərim,

Hasarlandı min can ilə.

Türkəm, tatam, talışam mən,

Oğlun sağ olsun ay Vətən!

Zirvə-zirvə ucalasan,

Təpən dağ olsun, ay Vətən!

Laçınlar uçan oylağın

Barlı bağ olsun, ay Vətən!

Sən qaliblər qalibisən,

Üzün ağ olsun ay Vətən!

Şuşaya gedirik, Paşam,

“Vətən bağı al-əlvandı”.

Yol üstündə Xarı bülbül,

“Zəfər yolu” çıraqbandı,

Şuşaya gedirik, Paşam!